Kuzey Atlantik, dünya üzerindeki en eşsiz hava sahalarından biridir. Bir günde yüzlerce ticari uçağın geçtiği bu okyanus aynı zamanda en yoğun hava sahalarından da biridir.
Gelin, uçakların bu bölgeden geçebilmek için hangi prosedürlerden geçtiğine bakalım.
Pilotların Kuzey Atlantik boyunca takip ettiği rotalar, Kuzey Atlantik Yolları olarak adlandırılır.
Bu yollar Newfoundland, Kanada, İskoçya ve Birleşik Krallık tarafından kontrol edilir ve uçaklar, bu kontrolden sonra havalanır.
Okyanus hatlarını geçen her uçuşun, geçiş için belirlenmiş bir irtifa ve hava hızını almak üzere ray sistemine girmeden önce Gander (doğuya doğru) ve Shanwick (batıya doğru) ile temas kurması gerekir.
Erken temas, pilotlar için oldukça gereklidir çünkü pilotlar, merkez tarafından belirlenen irtifada uçmak için daha fazla yakıt yakmaları gerekip gerekmediğini ve aynı zamanda performans değişkenlerini hesaplarlar.
Doğuya veya batıya doğru bir Kuzey Atlantik uçuşu, üç farklı izin gerektirir.
Örneğin ABD’den Avrupa’ya doğru yapılan bir uçuşta pilotlara, kalkış havaalanından okyanus giriş noktalarına kadar gidebilmeleri için izin verilir.
İkinci olarak pilotlar, pistlere girmeden önce Gander Center’dan okyanus izni olarak bilinen bir izin alır. Son olarak Shanwick Merkezi de Avrupa hava sahasına giriş için izin verir.
Bu üç izin, Kuzey Atlantik’e yapılacak her uçuş için gereklidir. Özetle ticari uçakların Kuzey Atlantik Okyanusu’ndan geçebilmesi için bazı prosedürlerinden geçmesi ve çeşitli izinler alması gerekir.
